5 Δεκ 2016

Για τον Θωμά Θωμαϊδη - της Τζένης Σουκαρά


Ήταν για μένα  μεγάλη χαρά, τιμή και  συγκίνηση να παρουσιάζω την  εκδήλωση αφιερωμένη στον δήμαρχο Θωμά Θωμαίδη.
 Έναν αγαπημένο δήμαρχο των Κορινθίων.
Γιατί μέσα από την δημοσιογραφική μου διαδρομή ,όλα αυτά τα χρόνια, τον γνώρισα πολύ καλά μέσα από τις πολλές του ιδιότητες.



 Ήξερα για τον Θωμά Θωμαίδη πριν τον γνωρίσω. Για  την συνδικαλιστική του δράση, για τον χειμαρρώδη εκείνο λόγο που ξεσήκωνε.
Άκουγα για τον Θωμά Θωμαίδη μέσα από την λαμπρή διαδρομή της Χορωδίας Κορίνθου και του μαέστρου της,  αδελφικού του φίλου, Αλέξανδρου Παπαγιαννόπουλου .

Γνώρισα τον Θωμά Θωμαίδη μέσα από την κομματική του δραστηριότητα ως δυναμικό γραμματέα  της Νομαρχιακής της ΝΔ σε μια εποχή με έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις. 
Ταυτόχρονα τον παρακολουθούσα και στα αυτοδιοικητικά του βήματα ως σύμβουλο, ιδιαίτερα οξυδερκή, του δημοτικού συμβουλίου Κορίνθου. Και κατόπιν ως νομαρχιακό σύμβουλο στα πρώτα χρόνια της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Τον παρακολουθούσα  ως πρόεδρο της Διώρυγας Κορίνθου εκεί  στην κομβική συμπλήρωση των 100 χρόνων της.

 Έζησα τον Θωμά Θωμαίδη σαν δήμαρχο Κορινθίων για οκτώ χρόνια.

Σε όλη του την διαδρομή, όλα αυτά τα χρόνια,  εγώ κατέγραφα κι εκείνος προχωρούσε.

Ομολογουμένως ήταν από τους καλύτερους συνομιλητές σε μια συνέντευξη, ήταν ανοικτός σε κάθε πρόκληση, σε κάθε αντίλογο, γνωρίζοντας καλά πως στην φαρέτρα του είχε τον πύρινο λόγο του και την βαθιά του γνώση στα αυτοδιοικητικά πράγματα.

Ήταν από τους καλύτερους ατακαδόρους ,που λέμε εμείς οι δημοσιογράφοι όταν αναζητάμε εκείνη την φράση που θα δημιουργήσει θέμα. Ο Θωμάς Θωμαίδης την χάριζε απλόχερα και αβίαστα. Και ήταν πάντα ευφυέστατη, καυστική και σαφέστατα ουσιώδης!

Ο Θωμάς Θωμαίδης λείπει από τα κοινά, λείπει από τα δημοσιογραφικά γραφεία, λείπει αυτό το σθένος και η σπιρτάδα,  έχει κάνει πιο φτωχή την αυτοδιοικητική γλώσσα στην Κορινθία. .

Λείπει επίσης  η μεγαλοπρέπεια του ανθρώπου ,εκείνη που  προσπερνά τις μικρότητες ,τις σκοπιμότητες ,τις εξόφθαλμες έχθρες.

Λείπει το αυτοδιοικητικό του ταπεραμέντο με τις έντονες αντιπαραθέσεις ,τους οξείς διαλόγους. Πρωταγωνιστής πάντα κάθε πράξης,  από την αρχή του δράματος  μέχρι  την κάθαρση , σπάζοντας στον τέλος  την αμηχανία ,διασκεδάζοντας την ένταση με ένα χαμόγελο ή με το γνωστό καυστικό του χιούμορ.
Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια!

Άλλη μεγάλη αλήθεια είναι πως σε καιρούς που η κομματική ταυτότητα έπαιζε ακόμα  ρόλο και είχε ισχύ,  ο Θωμαίδης ως δήμαρχος  είχε ήδη πετάξει την δική του  στον κάλαθο των αχρήστων! Και το πιο σημαντικό; Την είχαν ξεχάσει και οι δημότες αυτής της πόλης. 
Δημοσιογραφικά δεν μπορούσες ποτέ να ιντριγκάρεις αυτόν τον δήμαρχο παρά την κομματική του διαδρομή. Διότι μάλλον  τον ήθελαν ακόμα περισσότερο εκείνοι που ήταν αντίθετοι ιδεολογικά μαζί του.

Ο δήμαρχος Θωμαίδης έγινε δήμαρχος όλων των Κορινθίων. Το υποσχέθηκε και το έκανε πράξη.
Εξάλλου, είναι ο πρώτος δήμαρχος που οι Κορίνθιοι αποκάλεσαν με το μικρό του όνομα. Ο Θωμάς. Αυτό αποδεικνύει πόσο λαοφιλής υπήρξε και πόσο απλός και  προσιτός στην ζωή του.
Ανοιχτές πόρτες σε όλους τους Κορινθίους, ανοιχτά μικρόφωνα χωρίς περιορισμούς, συνεντεύξεις τύπου χωρίς ημερήσια διάταξη. Παροιμιώδες το «ρωτήστε με ό,τι θέλετε».

Έχω την αίσθηση πως δήμαρχος έγινε στην πιο ώριμη στιγμή του.
Αυτό φάνηκε από την στάση ζωής του και από την συμπεριφορά του προς στους συμπολίτες του. 
Μέσα από τους στόχους του για τους οποίους παθιάστηκε να τους υλοποιήσει. Με γνώμονα πάντα το συμφέρον των πολλών .Με επιδίωξη πάντα η Κόρινθος να πάρει την θέση που της αξίζει ανάμεσα στις σύγχρονες πόλεις.

Αυτό αναδείχθηκε μέσα από τον μεγάλο του αγώνα για την υδροδότηση της Κορίνθου. Η αποφασιστικότητα και το πείσμα του να πιει η Κόρινθος νερό έχει καταγραφεί στην ιστορία αυτού του τόπου. 
Την  μαχητικότητα του για την υπεράσπιση του δικαιώματος των Κορινθίων να έχουν πόσιμο νερό νομίζω πως κανένας Κορίνθιος δημοσιογράφος δεν μπορεί να ξεχάσει. 
Όταν ο Θωμαίδης πολεμούσε  με ορεινούς ,Αργολιδείς, κοινοβουλευτικούς, κεντρική εξουσία και  νόρμες της Ε.Ε… Κανένας δεν μπορούσε να κάμψει το δίκαιο των λόγων του. Κανένας δεν μπορούσε να τον σταματήσει!

Το δημοτικό Θέατρο όμως στιγμάτισε  την δημαρχία του. 
Χάρισε στην Κόρινθο την στέγη Πολιτισμού που δεν είχε ποτέ. 
Αλλά είχε και τα αυτοδιοικητικά αντανακλαστικά μπροστά στον κίνδυνο η πόλη μας να χάσει μια πανεπιστημιακή σχολή ( που και γι αυτό αγωνίστηκε) να έχει την ευελιξία να παραχωρήσει το θέατρο στο Πανεπιστήμιο της Κορίνθου. 
Εαν συλλογιστεί κανείς πώς μπορεί να μοιάζει μια πόλη δίχως ένα θέατρο, πώς μπορεί να χαρακτηριστεί και κυρίως πώς μπορεί να ατενίσει το μέλλον της ,τότε θα αντιληφθεί την πραγματική προσφορά αυτού του δημάρχου που δικαίως σήμερα ο δήμαρχος  Αλέξανδρος Πνευματικός δίνει το όνομά του ..

Είπα στο ξεκίνημα πως νιώθω μεγάλη τιμή και συγκίνηση που παρουσίασα την χθεσινή εκδήλωση. 

Ίσως γιατί επι δημαρχίας του μου ζήτησε πολλές φορές να παρουσιάσω κάποιες από τις σημαντικότερες εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην Κόρινθο.

 Ίσως γιατί μόλις ήλθα στην Κόρινθο νεαρή τότε πτυχιούχος δημοσιογράφος ήταν ο πρώτος που με άκουσε στο ραδιόφωνο του f1 και είχε δηλώσει φανατικός ακροατής της πρώτης πολιτικής μου εκπομπής.

Ίσως γιατί η ιστορία του τον δικαίωσε.

 Ίσως γιατί ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. 

Ίσως γιατί παρέμεινε εξαιρετικά απλός. 

Ίσως γιατί μέσα από τα μάτια των παιδιών του βλέπω την ίδια φλόγα και αισθάνομαι πως υπάρχει.


Ίσως γιατί οι δημοσιογραφικοί τίτλοι  την ημέρα του χαμού του έλεγαν  την αλήθεια: «Έφυγε ο αγαπημένος των Κορινθίων».  

από καρδιάς και με προσπάθεια αντικειμενικής- δημοσιογραφικής  ματιάς

Τζένη Σουκαρά
(η ομιλία μου στην χθεσινή παρουσίαση της εκδήλωσης ονοματοδοσίας του δημοτικού θεάτρου Κορίνθου σε "δημοτικό Θέατρο Θωμάς Θωμαίδης " 4-12-16)